Een bredere discussie in een onderhandelingstraject ‘loont’

Eind vorig/begin dit jaar behandelde ik een arbeidszaak van een cliënt met een hoge (management) functie bij een Franse vennootschap. Deze cliënt verbleef ook grotendeels in Frankrijk. De Franse werkgever kondigde een reorganisatie aan, verklaarde mijn cliënt boventallig en deed hem een voorstel om tot einde dienstverband te komen. Dit naar Nederlands recht. Daarbij wilde de Franse werkgever tevens een bescheiden schadevergoeding betalen voor een bestaand pensioenconflict met mijn cliënt.

Er waren echter voldoende argumenten aan te voeren dat Nederlands recht niet van toepassing was/is. Daarbij komt dat er naar Frans recht kritischer gekeken zou worden naar deze reorganisatieplannen en dat de cliënt naar Frans recht aanspraak zou kunnen maken op een hogere ontslagvergoeding. De insteek was dus de toepasselijkheid van het Nederlands recht te betwisten, in te zetten op een fors hogere ontslagvergoeding en daarnaast een aparte vergoeding te claimen voor het pensioengeschil.

In de onderhandelingen die volgden heeft de werkgever haar financiële voorstel enigszins naar boven bijgesteld, maar bleef zij vasthouden aan de toepasselijkheid van het Nederlands recht en een all-in regeling waarin ook een vergoeding voor het pensioengeschil zat.

Namens cliënt heb ik steeds aangestuurd op een oplossing voor het ontslaggeschil enerzijds en voor het pensioengeschil anderzijds.

Aangezien partijen er niet onderling uitkwamen, heeft  de werkgever uiteindelijk de ontslagzaak aan het UWV voorgelegd. Spijtig genoeg nam het UWV geen onderbouwd standpunt in over haar bevoegdheid, maar heeft zij wel de verzochte ontslagvergunning geweigerd. Dit heeft ertoe geleid dat de werkgever opnieuw in gesprek wilde over een minnelijke regeling. Inmiddels waren we echter maanden verder in de tijd en was mijn cliënt al die tijd vrijgesteld van arbeid met doorbetaling van zijn loon en emolumenten. Tijdens de heropening van de onderhandelingen hebben wij opnieuw onze poot stijf gehouden en aangegeven het pensioengeschil los van de ontslagkwestie te blijven zien.

De werkgever die inmiddels door haar verlies bij het UWV met 1-0 achterstond, moest uiteindelijk wel aan dat verzoek gehoor geven en we hebben de ontslagkwestie kunnen regelen met een ontslagvergoeding die uiteindelijk zelfs hoger was dan de eerder aangeboden all-in vergoeding (dus inclusief een vergoeding voor het pensioengeschil) en met vergoeding van de advocaatkosten. Voor de cliënt een grote overwinning: niet alleen had hij nog een ruim aantal maanden langer in dienst kunnen blijven, hij had daarnaast een hele ruime ontslagvergoeding gekregen, geen advocaatkosten en hij heeft nu nog de gelegenheid om de pensioenkwestie in zijn volle omvang in een minnelijke regeling te betrekken of aan de rechter voor te leggen.

De moraal van dit verhaal: het ‘loont’ bij een ontslaggeschil na te gaan of er meerdere geschillen lopen en deze bij een onderzoek naar een minnelijke regeling nadrukkelijk gescheiden te houden. Je trekt daarmee de onderhandelingen breder.