Out of The Blue – Zwijgen als het graf

Als advocaten hebben wij nog steeds ons verschoningsrecht en beroepsgeheim; wij mogen niets vertellen over de inhoud van een zaak en zelfs niet voor wie we werken. Terwijl we zoveel tevreden klanten hebben en er zoveel zaken zijn die ook voor anderen interessant zijn.
Van de andere kant bekeken; vaak is het maar goed ook dat wij die geheimhouding hebben. Soms zijn de belangen namelijk zo groot dat de emoties hoog op lopen. En dan is het fijn dat alles binnenskamers blijft.

Wij zien veel voorbij komen: van overnames van vele miljoenen die op het laatste moment afketsen door een ongelukkige uitlating in de slot-onderhandelingen tot reorganisaties die diep ingrijpen in het familiebedrijf en hun omgeving. Dit alles met de spanningen, afwegingen en emoties die daarbij horen.

Vaak wordt er gesuggereerd, ook nu in corona-tijd, dat ondernemen alleen maar om geld draait. Winst, Winst, Winst! En dat ‘hart voor de zaak’ alleen maar betrekking heeft op geld en eigenbelang. Niets is echter minder waar!
Ik heb namelijk nog nooit een directeur gesproken die het makkelijk vond om 75 medewerkers te ontslaan en die zich niet realiseerde wat voor impact dat had op zijn medewerkers. Ik kan de keren niet tellen dat een ontslagdossier werd uitgesteld omdat een gezinslid van een medewerker ziek werd of dat ons gevraagd werd rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van een wederpartij.
In 99% van de gevallen is zakendoen geen oorlog. En dan zijn er mogelijkheden om, binnen de ruimte die er is natuurlijk, ook menselijke aspecten mee te wegen. Hoe is het om een medewerker te ontslaan die net zijn partner is verloren? Of om de aandelen van je bedrijf te verkopen terwijl je weet dat je zoon het bedrijf graag voort wil zetten?
Het gaat dan niet om de beste juridische aanpak of het scherpste contract, maar om het bereiken van een oplossing. Een oplossing met respect voor ieders positie en emotie en daarmee voor iedereen acceptabel is. Want alleen dát is een echte, duurzame oplossing.

Deze balans bereiken vereist openheid en eerlijkheid van beide kanten. De durf om te vragen, soms even te schoppen en de durf om te verwonderen. In gewoon Nederlands: je kwetsbaar opstellen. En dat moet je sturen, zorgvuldig creëren en soms ook even scherp en confronterend afdwingen. Dat kan alleen als er vertrouwen én vertrouwelijkheid is.
En dan is het goed te weten dat wij zwijgen als het graf. Niet omdat het moet, niet omdat het kan maar omdat dat voor iedereen het beste is.
Maar stiekem zijn we natuurlijk altijd wel apetrots op onze aanpak en sturing die heeft geleid tot die menselijke oplossing.