De miljarden van Slob

Minister Slob en Minister Van Engelshoven kondigden in februari van dit jaar aan 8,5 miljard euro in het onderwijs te gaan investeren. Dit wordt gebruikt voor een herstelplan van 2,5 jaar om corona achterstanden in het onderwijs weg te werken. Daarnaast is aangekondigd dat ze nog eens 645 miljoen euro gaan uitgeven om de hogere studentenaantallen te compenseren. Het doel van dit plan is gericht op het herstel en ontwikkeling van het onderwijs, het inhalen en compenseren van onderwijsachterstanden en op het ondersteunen van iedereen in het onderwijs die het moeilijk heeft. Feitelijk komt het plan neer op het aannemen van grote aantallen extra docenten.

De Algemene Rekenkamer heeft stevige kritiek op het plan. Zo is niet of onvoldoende duidelijk hoe scholen het geld gaan gebruiken, zij krijgen daar veel vrijheid in. In het verleden ging het eerder ook al mis, toen bij navraag door de Tweede Kamer niemand zich meer kon herinneren waar de 1,2 miljard voor het verbeteren van de kwaliteit van leraren was gebleven.

Het is wel al duidelijk dat leerlingen flinke leerachterstanden hebben ontwikkeld tijdens de corona crisis. Het is zelfs zo erg gesteld dat onderzoekers van de Universiteit van Oxford al in november vorig jaar hebben geconstateerd dat Nederlandse basisschoolleerlingen tijdens de eerste lockdown voor wat betreft taal, rekenen en wiskunde  vrijwel niets hebben geleerd.

Bij dit plan komen arbeidsrechtelijke vraagstukken om de hoek kijken.

We hopen allemaal dat de coronacrisis eindig is. Stel dat we als gevolg van de crisis nog zeker twee jaar deze extra docenten nodig gaan hebben, wat gebeurt er dan met deze contracten wanneer alles weer normaal wordt?. Als de 2,5 jaar verstreken zijn en het geld van scholen en onderwijsinstellingen is op, verliezen deze mensen hun baan dan straks weer? Hogescholen en universiteiten staan niet te popelen om met vaste contracten te gaan werken. Zij hebben weliswaar snel veel extra mensen nodig, maar willen ook weer van die mensen af kunnen als over een tijd de nood niet meer zo hoog is.

Tegelijkertijd was het voor de coronacrisis al lastig om aan bevoegde docenten te komen. Het lerarentekort is al jaren een groot probleem, dus met het beschikbaar krijgen van de gelden ben je er als onderwijsinstelling (zeker) nog niet.

Er is natuurlijk ook de mogelijkheid voor scholen om externe krachten in te huren. Je kan dan denken aan onder meer scholingsbureaus, bijlesinstituten, uitzend- en detacheringsbureaus. Echter zeggen veel directeuren van scholen dat dit weliswaar helpt om ondersteuners te vinden binnen het onderwijs, maar wat ze echt nodig hebben zijn goed opgeleide leerkrachten en die zijn niet of nauwelijks vindbaar.

Bent u als school of onderwijsinstelling benieuwd hoe u dit arbeidsrechtelijk het beste kunt regelen? Neem dan contact met Fons Smid op.