Wanneer moet je partner mee tekenen bij een borgtochtovereenkomst?

Het kan voorkomen dat je voor je onderneming een extra financiering aangaat. Of dat nou in de vorm is van een bancaire financiering, of een lening bij een niet-bancaire instelling of zelfs factoring, het kan voorkomen dat je als vorm van zekerheid een borgstelling moet afgeven. Dit gebeurt door ondertekening van een overeenkomst van borgtocht door u in privé. Dit is gebruikelijk, aangezien de leninggever daarmee voldoende zekerheid heeft om het geld ook bij je in privé te kunnen verhalen. Naarmate de hoogte van lening hoger is, is de kans groter dat naast andere vormen van zekerheid ook voor deze optie wordt gekozen door de leninggever.

Als de andere zekerheden onvoldoende opleveren voor een leninggever, omdat bijvoorbeeld de onderneming geen gunstige financiele positie meer heeft, biedt zo een overeenkomst van borgtocht een extra zekerheid voor de leninggever om het krediet toch terug te halen.

Bij het aangaan van de overeenkomst van borgtocht is het wel belangrijk voor leninggever om te bekijken of de borg getrouwd is of een geregistreerd partnerschap is aangegaan. Als namelijk een van deze twee situaties aan de orde is, bestaat de mogelijkheid dat de partner van de borg moet mee tekenen. Dit vloeit voort uit artikel 1:88 BW. Als de partner moet mee tekenen en dat is niet gebeurd, dan is de overeenkomst van borgtocht te vernietigen door de partner die niet heeft mee getekend. Dit kan dan doordat de partner die niet heeft mee getekend, een beroep doet op vernietiging conform artikel 1:88 BW.

Dit wetsartikel is jaren geleden in het leven geroepen om te voorkomen dat bedrijfseigenaren op onverantwoorde wijze (financiële) verplichtingen aan gingen, waarbij het gezinsleven in gedrang zou komen.

Wanneer moet een partner nou mee tekenen (en dus toestemming geven)? In principe als het een overeenkomst betreft die wordt aangegaan buiten de normale bedrijfsvoering. Wat wel binnen de normale bedrijfsvoering valt is heel beperkt. Het aangaan van bijv. een betalingsregeling, waarbij het aanvragen van faillissement wordt uitgesteld, wordt aangemerkt als een overeenkomst die buiten de normale bedrijfsvoering valt. Dit blijkt uit een recente uitspraak van de Hoge Raad.

Een partner hoeft dus niet mee te tekenen als het gaat om een overeenkomst die wel binnen de normale bedrijfsvoering valt (denk aan financiering van bedrijfsactiviteiten, dus bijv. factoring). Ook als het gaat om een directeur-grootaandeelhouder die een borgstelling aangaat, is het niet nodig om de partner te laten mee tekenen.

Wat wel of niet binnen de normale bedrijfsvoering valt is ingevuld door jarenlange rechtspraak. Dit hangt altijd af van de omstandigheden.

Dus: bij het aangaan van financiering is het altijd van belang om dit mee te wegen, zeker als je de partij bent die de lening verstrekt.