De Franchisewetgeving, wat betekent het voor u?

Ter vervanging van de Franchisecode is de Franchisewetgeving op 1 januari 2021 in werking getreden. De Franchisecode kwam uit 2016 maar was zeer algemeen opgesteld en had geen wettelijke basis waardoor het afhankelijk was van zelfregulering. Hierdoor werkte de Franchisecode niet goed in de praktijk.

De Franchisewetgeving

Een franchise is een samenwerking tussen de franchisegever en nemer door middel van een operationele, commerciële en organisatorische formule voor de productie en/of verkoop van goederen dan wel verrichten van diensten. Tegen een vergoeding heeft de franchisenemer het recht om de franchiseformule toe te passen op een onderneming. De franchiseformule zorgt voor een uniforme identiteit en uitstraling van de franchiseondernemingen.

De belangrijkste doelstelling van de nieuwe franchisewetgeving is om de positie van de franchisenemer te versterken en om een eerlijke samenwerking tussen de franchisegever en nemer te stimuleren. De Franchisewetgeving heeft directe werking voor alle franchiseovereenkomsten die worden gesloten na 1 januari 2021. Voor franchiseovereenkomsten die aangegaan zijn voor 1 januari 2021 geldt dat deze aangepast moeten zijn voor 1 januari 2023. Dit betekent dat alle franchiseovereenkomsten momenteel moeten voldoen aan de franchisewetgeving.

Wat is er nieuw? Of beter gezegd, wat niet?

De nieuwe Franchisewet maakt een einde aan een groot gedeelte van de contractsvrijheid. Vanaf nu staat transparantie binnen een franchiseovereenkomst voorop.

De Franchisewet zorgt er namelijk voor dat de franchisegever verplicht is informatie te geven aan de potentiële franchisenemer voorafgaand het aangaan van een franchiseovereenkomst. Deze verplichting gaat bijvoorbeeld over informatie over het ontwerp van de franchiseovereenkomst (inclusief bijlagen), de benodigde investeringen en de kosten. De potentiële franchisenemer dient vier weken de tijd te krijgen om de documenten te bestuderen en zich te laten adviseren. Een wijziging in de documenten betekent dat de bedenktijd van vier weken opnieuw begint te lopen. Deze periode van vier weken wordt de standstill periode genoemd. Houdt de franchisegever zich niet aan deze termijn, dan kan de franchisenemer de vernietigbaarheid van de franchiseovereenkomst inroepen en dit heeft grote gevolgen.

Ook na het tekenen van de franchiseovereenkomst behoudt de franchisegever een informatieplicht over bijvoorbeeld geplande investeringen, wijzigingen in de franchiseformule en informatie over hoe de franchisegever de ontvangen gelden besteedt. Indien een wijziging (in de werkwijze) van de formule bijvoorbeeld gevolgen heeft voor de omzet of de kosten van de franchisenemers of indien er een investering van de franchisenemer wordt verlangd, dan heeft de franchisegever daar voorafgaande instemming van de franchisenemers voor nodig. De wet laat ruimte toe aan een drempelniveau van een redelijk bedrag waaronder geen instemmingsrecht is.

Goodwillregeling

Op basis van de franchisewetgeving dient iedere franchiseovereenkomst te voorzien in een goodwillregeling. De franchisegever dient een goodwill-vergoeding te betalen aan de huidige franchisenemer indien hij de franchiseonderneming wenst over te nemen of over te dragen aan een nieuwe franchisenemer. De overeenkomst moet de wijze beschrijven waarop wordt bepaald of er goodwill aanwezig is in de franchiseonderneming, evenals de omvang van de goodwill en de mate waarin deze aan de franchisegever kan worden toegerekend. Bovendien stelt de nieuwe wetgeving eisen aan het concurrentiebeding, waarbij de reikwijdte en de duur worden beperkt.

Goed franchisegever- en nemerschap

Een interessante toevoeging ter bescherming van de franchisenemer is de bepaling omtrent ‘goed franchisegeverschap en goed franchisenemerschap’. De bepaling houdt een gedragsvoorschrift in op basis van de redelijkheid en billijkheid. Een soortgelijke bepaling kennen wij uit het arbeidsrecht: “goed werkgeverschap en goed werknemerschap”. De invulling van deze open norm vindt plaats door de rechter en zorgt daardoor voor een vangnet waaronder onredelijke situaties kunnen vallen. Een algemene invulling van de norm is derhalve ook niet wenselijk.

Verplichtingen

De franchisewetgeving brengt ook verplichtingen voor de franchisenemer met zich mee. Een voorbeeld daarvan is de verplichting van de franchisenemer om de franchisegever tijdig te informeren over zijn financiële positie, mocht dit van belang zijn met het oog op de franchiseovereenkomst. Verder heeft de franchisenemer een bijzondere onderzoeksplicht. Wat betekent dat de franchisenemer niet blind mag vertrouwen op mededelingen van de franchisegever. Er wordt verwacht van de franchisenemer dat hij of zij onderzoek verricht en eventueel extern advies inwint.

Mocht u vragen hebben over uw franchiseovereenkomst of over het sluiten daarvan, dan helpen en adviseren wij u graag. Neem gerust contact op met een van onze specialisten.