Stagiair of toch arbeidsovereenkomst?

Begin deze maand heeft de Rechtbank Den Haag een voor het arbeidsrecht erg interessant vonnis uitgesproken. Het ging in deze zaak over de vraag of een tussen het bedrijf en een stagiair gesloten overeenkomst kwalificeert als arbeidsovereenkomst. In dat geval had de werkgever de werknemer namelijk het minimumloon moeten betalen. De kantonrechter oordeelde dat dit inderdaad het geval was.

De stagiair is werkzaam geweest als trainee op basis van een traineeship contract. In dit contract was opgenomen dat de stagiair 40 uur per week zou werken. Daarbij was er ook een stagevergoeding overeengekomen. Deze heeft de stagiair dan ook ontvangen.

De stagiair eist echter dat de rechter verklaart dat tussen partijen een arbeidsovereenkomst bestond. De stagiair eist in dit geval recht te hebben op een flink bedrag aan te laat betaald loon. Aan deze vordering legt hij ten grondslag dat hij in de periode dat hij bij het bedrijf werkzaam was dezelfde werkzaamheden heeft verricht als andere (fulltime) werknemers van het bedrijf. Daarbij stelt hij dat een traineeship niet te vergelijken is met een stage in het kader van een opleiding. Volgens hem gaat het hier om een volwaardige baan en daarmee om het bestaan van een arbeidsovereenkomst.

Het bedrijf voert aan dat de werkzaamheden die de stagiair verrichtte niet te kwalificeren zijn als arbeid omdat de persoonlijke ontwikkeling en uitbreiding van kennis het hoofddoel waren van de samenwerking. Echter, volgens een recent arrest van de Hoge Raad spelen partijbedoelingen geen rol meer bij de vraag of een overeenkomst moet worden aangemerkt als een arbeidsovereenkomst. Dit wordt louter door de wet bepaalt.

De rechter stelt voorop dat de verrichte werkzaamheden door stagiair niet in het kader waren van enige opleiding en/of studie bij een onderwijsinstelling. Was dit wel het geval, dan zou het wel om een indicatie gaan dat er sprake was een stage.

Aan de hand van eerdere arresten van de Hoge Raad moet de rechtbank een aantal vragen beantwoorden. In het licht van de vraag of er hier sprake is van een arbeidsovereenkomst is mede van belang welke werkzaamheden de stagiair bij het bedrijf verrichtte, of hij daarbij (on)beperkt inzetbaar was en of hij werkzaamheden verrichtte die een gemis aan (praktijk)ervaring moesten wegnemen.

Uiteindelijk komt de kantonrechter tot het oordeel dat deze relatie zoveel kenmerken van een arbeidsovereenkomst heeft, dat deze ook als zodanig dient te worden aangemerkt. Dat het bedrijf dit niet voor ogen had, doet daar niets aan af. Het bedrijf dient daarom ten minste het minimumloon over de periode te betalen minus de reeds betaalde stagevergoeding.

Wat is de les die geleerd kan worden van deze uitspraak? Dat is dat partijbedoelingen géén doorslaggevende rol meer hebben bij het bepalen of er al dan niet sprake is van een arbeidsovereenkomst. Wanneer een relatie volgens de wet te kwalificeren is als arbeidsovereenkomst, heeft u daar als werkgever weinig tegen in te brengen. Wees dus altijd extra alert bij het aanbieden van stage overeenkomsten. Kunnen wij u hierbij helpen? Neem dan contact met ons op!