WiFi wat is het waard?

Het lijkt zo klantvriendelijk: een WiFi netwerk voor al uw gasten, bezoekers of klanten als extra service, gratis of tegen betaling. De hedendaagse techniek is er klaar voor, maar welke risico’s brengt het voor u met zich mee?

Weet u of u aansprakelijk bent voor wat er via uw internetverbinding gebeurd? Valt uw netwerk onder de strakke regels van de Telecommunicatiewet? En het blokkeren van sites of services, kan dat met de privacyregeling? Mag u de identiteit van de gebruiker vaststellen en bewaren?

De telecommunicatiewet regelt dat bedrijven die in het openbaar internet aanbieden, zich moeten registreren. Ook dienen ze aan allerlei eisen te voldoen, zoals het technisch faciliteren dat er afgetapt kan worden door de overheid en zorgen dat ze aan de Wet bewaarplicht voldoen. Het is niet relevant of de service gratis is of niet.

Gelukkig is hiervan pas sprake wanneer iedereen, zonder eisen (behalve in geval van betaling) toegang kan krijgen tot het internet. Als de toegang beperkt wordt tot een duidelijk afgebakende groep, bijvoorbeeld de gasten in een hotel of studenten op een campus, dan geldt dit niet. Er is dan geen “openbare toegang”. Cafés, bibliotheken, bedrijfsgebouwen en verenigingen hebben dus niets te maken met deze strenge wetgeving.

Aansprakelijkheid

Vaak wordt gedacht dat een internetaanbieder aansprakelijk is voor spam of ander illegale activiteiten via de verbinding. Dat is niet het geval, u verstrekt  het medium en vervult als aanbieder slechts een passieve rol. Dit verandert wanneer u bepaalt wat mensen wel of niet mogen doen.

Ook geldt dat men niet verplicht is om te weten wie de gebruikers zijn of wat ze doen. U hoeft de gebruiker dus niet te laten inloggen of naar een identificatie te vragen. Het kan wel verstandig zijn, al was het maar om misbruikers af te schrikken en in geval van misbruik deze persoon te kunnen afsluiten of eventuele schade op hem te verhalen.

Privacy

De techniek van de internetaanbieder stelt hem in staat heel makkelijk alles te monitoren en controleren. Dit is in strijd met de privacywetgeving. Persoonsgericht volgen of monitoren door een aanbieder is een schending van de privacy. Dit is een grondrecht. Er kan alleen inbreuk op worden gedaan als daar een gegronde reden voor is. De nieuwe Europese privacyrichtlijn, die al ver klaar is, gaat daar nog veel verder in.

Wilt u toch op individueel niveau kunnen monitoren of volgen, dan dient er een concreet uitgewerkt reglement te zijn dat inzicht geeft wanneer dat gebeurt en waarom. “Bij een vermoeden van misbruik kunnen wij uw internetverkeer monitoren” of “Als u excessief veel data gebruikt, mogen wij onderzoeken hoe dat komt en maatregelen nemen” is allemaal toegestaan. Een enkele melding in algemene zin is echter niet genoeg.

Wat wel is toegestaan is het geautomatiseerd filteren of blokkeren van websites of diensten. Zolang er geen menselijke tussenkomst is, kan er van privacyschending geen sprake zijn. Het is dus legaal om sommige websites (bijvoorbeeld erotiek, online gaming of torrentsites) te blokkeren, of het versturen van e-mail te beperken om misbruik te voorkomen.

Condities

Met gebruiksvoorwaarden kunt u regels stellen aan het gebruik. Welke grenzen u wilt trekken, is aan u. Maar u bent niet verplicht de voorwaarden in een  document uit te werken en mensen daar expliciet mee akkoord te laten gaan.

Bij toegang tot internet spreekt dit vaak voor zich. U kunt zich dus afvragen of het wel nodig is om dit allemaal nog eens op te schrijven. Ik raad sterk aan om de écht bijzondere regels expliciet te melden met twee of drie bullets op het toegangsscherm. Denk bijvoorbeeld aan “de snelheid is beperkt tot 1 Mbit/sec” of “na 60 minuten wordt de verbinding verbroken”.

Zorg dat uw condities eenvoudig zijn in te zien én op te slaan zijn. Een simpel scroll-scherm is niet genoeg. Biedt ze ook altijd in een PDF-file, op papier of via een (inlog)site aan.

Op die manier biedt u nog steeds alle service, en bent u ook veilig!